တေန႕ စာေရးသူတို႕သည္ မံုရြာမွကန္းနီသို႕ စက္ေလွျဖင္႕သြားၾကသည္ ၊ အေၾကာင္းမွာ ကန္းနီျမိဳ႕နယ္
သရက္ေတာေက်းရြာ၌ ပဌာန္းပြဲသို႕ သြားၾကျခင္းျဖစ္ပါသည္။
လမ္းခရီးကာ ခ်င္းတြင္းျမစ္ကိုျဖတ္၍ သြားရ၏ ၊ ထိုထဲ၌ အင္မတန္ စကားမ်ားေသာသူ တစ္ဦးပါလာသည္ ။
ထိုသူတစ္ေယာက္တည္းျဖင္႕ လူမ်ားစြာကိုထိမ္းထားႏိုင္စြမ္းရွိ၏ ၊ စက္ေလွကား နံနက္ 8း30 တြင္ထြက္၏
ဆြမ္းခ်ိန္မမွီေသာေၾကာင္႕ စက္ေလွပိုင္ရွင္ကား ေလွေပၚရွိ သံဃာေတာ္ သံုးေလးပါးကို သူတို႕၌ပါလာေသာ
ဆြမ္းမ်ားကို ကပ္လွဴေလ၏ ။
ဆြမ္းစားေနစဥ္ ထိုစကားအလြန္မ်ားသူသည္ မရပ္တန္႕ေပ ။ လြန္စြာစကားမ်ားကို အလြန္က်ယ္ေသာအသံျဖင္႕
ေျပာဆိုေလ၏ ၊ ဆြမ္းဘုန္းေပးေနေသာ သံဃာေတာ္ထဲမွ အၾကီးဆံုးမေထရ္သည္ ထိုစကားမ်ားသူကို ခတၱမွ်
ရပ္တန္႕ေပးရန္ေျပာ၏ သို႕ေသာ္ မည္သို႕မွ်မရေပ ။
ေနာက္ေတာ႕ မေထရ္ၾကီးသည္ ထေတာ္မူျပီး “ဒါယကာ စကားမ်ားတယ္ ေရငံုထား ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ား ဆြမ္းသံုးေဆာင္ခ်ိန္အတြင္း လံုး၀မေထြးရဘူး ေထြးပစ္လွ်င္ ဒီကဒုတ္ကိုၾကည္႕” ဟုေျပာျပီး ဆြမ္းျပန္ဘုန္းေလ၏ ဒါယကာသည္ မေထရ္ၾကီးအား ေၾကာက္ေသာေၾကာင္႕ ေရကိုမေထြးရဲပဲငံုထားရေလသည္။
ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ား ဆြမ္းဘုန္းေပးျပီးေသာ္ ၊ ခရီးသည္ထဲမွတစ္ဦးသည္ သူ၌ပါလာေသာ သရက္သီးမွည္႕ကို
ဘုန္းေတာ္ၾကီးမ်ားအား ကပ္လွဴေလ၏ ဘုန္းေတာ္ၾကီးသည္ သရက္သီးကို ဘုဥ္းေပးျပီးေနာက္
“အသီးမ်ားမွည္႕က တယ္ခ်ိဳသကို” ဟုဆိုေလရာ ၊ ေစာေစာကေရငံုထားေသာသူသည္ သူ၏ထမင္းဘူးထဲက
ဲျငဳပ္သီးေတာင္႕အမွည္႕ကို လွ်င္ျမန္စြာထုတ္ယူ၍ ေရငံုထားလွ်က္ပင္ ၊ ျငဳပ္သီးေတာင္႕ကို ဘုန္းေတာ္ၾကီးအားျပျပီး
“အြန္ အြန္” ဟုေျပာေလသည္ ။
အဓိပၸာယ္ကား အသီးတိုင္းမခ်ိဳ ၊ ျငဳပ္သီးစပ္သည္ဟုေျပာလိုရင္းပင္တည္း ။
လူအမ်ားကာ ထိုသူ၏လုပ္ကိုင္ပံုကိုၾကည္႕၍ တဟားဟားပြဲက်သြာ၏ ။
ဘုန္းေတာ္ၾကီးကာ မ်က္ႏွာမဲ႕ရြဲ႕သြားေလသတည္း ။
0 comments:
Post a Comment