ဘုန္းၾကီးျဖစ္မည္႕ လကၡဏာ

စာေရးသူသည္ တေန႕ ၊ တေန႕ဟုဆိုေသာ္ ႏွစ္စဥ္ႏွစ္တိုင္း ဟုေျပာရပါေပမည္။ မေကြးတိုင္းေဒသၾကီး မေကြးခရိုင္ နတ္ေမာက္ျမိဳ႕နယ္သို႕ တရားျပ တရားေဟာ သြားခဲ႕ရပါသည္။

အခ်ိန္ကား ေကြးကုန္းေက်းရြာအုပ္စု ေတာင္ဦးေျမာက္ရြာ၌ တရားေဟာေနစဥ္က ျဖစ္၏ ။ ေကြးကုန္းရြာ ဒါယကာ တစ္ဦးက ၄င္းတို႕ရြာမွ ဒါယကာ တစ္ဦး၏ ျဖစ္ပံုကို လာ၍ေျပာျပေလွ်ာက္ထားပါသည္။

တပည္႕ေတာ္တို႕ ေကြးကုန္းရြာက ေက်ာင္းၾကီးက ႏွစ္တစ္ရာေက်ာ္လာလို႕ နဂိုေက်ာင္းနာမည္ေပ်ာက္လို႕ “ရာျပည္႕ေက်ာင္း” လို႕ နာမည္တြင္ပါတယ္ ဘုရား ၊ တပည္႕ေတာ္တို႕ ရြာေက်ာင္းသို႕လည္း အလယ္လာရန္ေျပာ၏ ေတာင္ဦးႏွင္႕ေကြးကုန္း မေ၀းေသာေၾကာင္႕ ညေနခင္း လမ္းေလွ်ာက္လာမည္ဟု ေျပာလိုက္၏။

၄င္းဒါယကာကပင္ ထပ္၍ “တပည္႕ေတာ္တို႕ရြာက ဆရာေတာ္ႏွင္႕ ဒါယကာတစ္ဦး ျဖစ္ပံုကိုေျပာျပဦးမယ္ ဘုရား” “အင္...ေျပာပါ” ဒီလိုဘုရား... ဒါယကာ (.......) ဆိုသူက တေန႕ သူ၏သားေလးကို လက္ဆြဲျပီး ေက်ာင္းေရာက္လာတယ္ ဘုရား ၊ သူ၏သားကို ေက်ာင္းမွာ စာသင္ဖို႕၊ ပညာသင္ဖို႕လာေရာက္ အပ္တာပါ ၊ ဆရာေတာ္ကလည္း လက္ခံပါတယ္....

“ဆရာေတာ္ ဘုရားတပည္႕ေတာ္၏သားကို ေကာင္းစြာျပဳစုေစာင္႕ေရွာက္ေတာ္မူပါ ဘုရား သာသနာအတြက္ သားေကာင္းတစ္ေယာက္ပါ ဘုရား” ဟုေလွ်ာက္၏ ။

ဘုန္းေတာ္ၾကီး က “ ဒါယကာ သင္႕စကား ထူးလွခ်ည္႕လား ဘယ္အေၾကာင္းရွိလို႕လဲ” ဟု ေမးေတာ္မူ၏ ဒါယကာသည္ “ တပည္႕ေတာ္သားမွာ ဘုန္းၾကီးျဖစ္မည္႕ လကၡဏာ ပါလို႕ပါ ဘုရား....”၊ ဘုန္းေတာ္ၾကီး ထိုစကားသံၾကားေသာ္ “ ေအ ” ဟု အာေမဋိတ္သံထြက္လာျပီး ၊

“ဒါယကာ ငါလည္းဘုန္းၾကီးသာျဖစ္ေနတာ ဘုန္းၾကီးျဖစ္မည္႕ လကၡဏာ မသိေပဘူး ၊ ဒါယကာသားက ဘုန္းၾကီးျဖစ္ႏိုင္တဲ႕ လကၡဏာ ဘယ္လိုမ်ားပါလာလို႕လဲ” ဟု မိန္႕ေတာ္မူေသာ္...

ဒါယကာသည္ “ တပည္႕ေတာ္သားက သူ႕လက္ထဲေရာက္တဲ႕ ပစၡည္း ဘာတစ္ခုမွျပန္ေတာင္းလို႕ မရဘူး ဘုရား” ဟုေျပာကာ ဦးခ်၍ ျပန္သြားေလ၏ ။ ဘုန္းေတာ္ၾကီးမွာ ဘာမွ်ျပန္မေျပာႏိုင္ပဲ ပါးစပ္အေဟာင္းသားျဖင္႕ ဒါယကာေက်ာျပင္ေငးၾကည္႕ရင္ က်န္ခဲ႕ေလသတည္း ။